[Tsjechië 2012] Industrie en Lenin op een billboard [Ostrava]

Nadat we ingecheckt waren en onze bagage in de hotelkamer gedeponeerd hadden gingen we Ostrava in.  Ostrava is een stad aan de rivier Ostravice rivier en staat vol met negentiende -eeuwse architectuur welk deed vermoeden dat Ostrawa deel uitmaakte van het Habsburgs rijk.  We wandelden langs de rivier welk snel door het centrum van Ostrawa stroomt. Na verloop van tijd kwam Sandrvich een fraai fotografeerbaar gebouw tegen, toch twijfelde hij om er een foto van te maken. Het vermoede heerste dat het om een overheidsgebouw ging en werd er vanaf een afstandje een foto genomen van het fraaie gebouw. We liepen verder de stad in en algauw vermoede we dat Ostrava een mijnbouw verleden had, Veel gebouwen werden gesierd door sculpturen van mijnwerkers  zelfs het stadshuis waar nog sierlijk een uitkijkplatvorm uit oprees. We hadden nog net het geluk dat we hier nog gebruik van konden maken. En voor een paar Kronen kregen we een fraai uitzicht over Ostrave welk fraai verlicht werd door een ondergaand zonnetje.  Na het fraaie uitzicht zijn we de stad ingegaan om wat te gan eten. Na veel moeite konden we nog een keuken vinden welk geopend was.  De magen werden gevuld met, heel verrassend, varkensvlees, aardappel en salade. Omdat Tsjechië de bakermat van Pils is, werd er uiteraard een Tsjechische pils gedronken.

IMG_2573

De volgende ochtend ontbeten we in de ontbijtzaal van het hotel. Churchill had zich er ongetwijfeld thuis had gevoeld. De ontbijtzaal was duidelijk geïnspireerd door het thema “safari” alleen deed het vreemd aan om een geschilderde Zebra in een regenwoud te zien. Na het ontbijt kochten we een tramkaartje en reisden we een willekeurige lijn af tot we iets fraais tegenkwamen, en een goede lijn hadden we gekozen. De negentiende-eeuwse gebouwen maakten plaats voor grote roestbruine industriële bouwwerken van staal.  Snel werd er op het rode knopje gedrukt en bij de eerst volgende halte stapten we uit de tram. Na rond gedoold te hebben over straten en de schoonheid van vervallen industrie vastgelegd te hebben werden we verrast door Lenin op en billboard die, zo lijkt het, een paar billen aan het kussen was. Het bil(l)board deed vermoeden dat het een reclame voor plastische chirurgie was, maar de tekst plastova okna verraadde de essentie van de reclame, het ging om kunststofkozijnen.

IMG_2586

Na dat we uitgekeken waren door onze kunststof kozijnen en glazen van de zonnebril dingen we weer terug richting het centrum. Op de terugweg kwamen we langs een grote Spar, maatje Frankrijk, en kochten we wat water, bier voor in de avond en voor de reis van morgen naar Kosice. Bij het betalen weigerde beide betaalpassen van ons, dus betaalden we contant. In het hotel konden we ook niet meer inloggen en een belletje naar de banken deed vermoedend at onze passen geblokkeerd waren, natuurlijk konden ze deze niet deblokkeren en moesten we het doen met de contanten die we nog hadden.  Beetje verslagen gingen we naar het station om de nodige treinen te spotten en uiteraard dit zeer interessante bouwwerk nader te bekijken. Ostrava kende een ruim opgezette betonnen stationshal  waar een modeltreinen winkeltje gevestigd zat. Daar verkochten ze onder anderen de stadstrams in model. Verder ligt Ostrava op een scheiding van twee spoorlijnen, deze positie binnen het spoorwegnetwerk leverde veel treinverkeer op Al helemaal als de spoorlijnen doorgaan nar Polen en Slowakije. Internationale goederen- en passagierstreinen doen Ostrava aan. Ondanks de weggetrokken mijnindustrie reden er nog veel goederentreinen door het station van Ostrava, niet alleen de moderne machines uit West-Europa, maar ook oude locomotieven uit Tsjecho-Slowakije.

IMG_2600

De volgende dg ontbeten we nog in koloniale Churchill-stijl en checkten we uit. Onze reis ging verder naar Košice in Slowakije, een land waar ik al was geweest maar nog geen voet op Slowaakse bodem had gezet. We waren ruim op tijd en vulde onze wachttijd met het fotograferen van voorbijkomende treinen . Onze trein kwam volgens dienstregeling Ostrava binnen rijden en we namen plaats op onze zitplaatsen. We verlieten Ostrava via de spoorlijn welk richting Polen leidde en kregen niet veel alter een “Welkom in Polen” sms’je. De spoorlijn leidde weg van Polen en zette koers naar Slowakije. Na een paar uur arriveerden we in Žilina in Slowakije. Daar hadden we een ruime uur overstaptijd op de trein naar Košice.  In Slowakije haalden we euro’s uit de muur doormiddel van een creditcard. In de stationshal werden we getrakteerd op een fraaie glas in lood raam met folklorische taferelen  We kochten nog snel een vervoersbewijs naar Košice en dode de tijd met het fotograferen van treinen op het station van Žilina.

IMG_2659

De rit van Žilina naar Košice voerde door het Tatra gebergte. Een gebergte welk niet onderdoet van de Zwitserse Alpen. De trein voerde ons langs kliffen, meren en benseeuwde bergtoppen. De Slowaakse spoorwegen hadden een cateringservice door de trein en merkte op dat de Slowaakse cijfers niet heel veel anders waren dan de Russische.

[Tsjechië 2012] Spoorwegmuseum, worst en bier [Hoofddorp – Ostrava]

Toen we de Schipholtunnel uit reden regende het nog steeds. Koplampen verlichte het natte wegdek van de A4. Neon reclame stak neg vel af van de donkergrijze wolkendek boven Amsterdam en op het Zuidstation stapte nog niemand uit of in de trein. Ik snap het ook wel, wie heeft er zin om ’s ochtenden vroeg een nat geregende intercity in te stappen met als eindbestemming Enschede. Na Sandrvich en mij weinig, behalve een paar slaperige reizigers met grote koffers welk ontsierd waren met labels van luchtvaartmaatschappijen. “Had jij al ee kaartje voor de grenslandexpress gekocht?” vroeg Sandrvich me. Nadat ik had uitgelegd dat ik zo braaf was om het kaartje gisteravond in de automaat had gekocht op het station van Hoofddorp. Adviseerde Sandrvich me om de volgende keer ze in de trein te kopen omdat het goedkoper is in de grenslandexpress  zelf dan bij de NS. In Hengelo stapten we uit over op de grenslandexpress, een kleine dieseltreintje van het type DM’90 die de hele dag tussen Hengelo, Oldenzaal en Bad Bentheim pendelt. Tijdens de vervoersbewijs controle attendeerde de conducteur me dat de vervoersbewijzen in de trein goedkoper zijn en een tweede pluspunt is dat de organisatie van de grenslandexpress  sneller over hun geld beschikte. De aankomst in Bad Bentheim ging bij de grensslandexpress alles behalve efficiënt, aangezien de perrons in Nederland aanzienlijk hoger zijn dan in Duitsland diende men een noodperron tegen de trein te plaatsen. Deze noodperrons waren aluminiumtrappen welk met een palletwagen tegen de trein werden gezet. Veel tijd had men niet om een vervoersbewijs voor het vervolg traject te kopen, de overstap tijd op de Westfalenbahn verder Duitsland in. Aangezien Westfalenbahn de Schoneswochenendeticket (SWT) accepteer hadden we van te voren deze aangeschaft en volgen we onze weg via Osnabruck naar Hannover waar we de Regional Express  naar Halle namen. Een bochtig traject langs het Harz. Met een fraai uitzicht over gele koolraapvelden met op de achtergrond bergen bewoog de trein vloeiend door de scherpe bochten dankzij de kantelbaktechniek.

IMG_2527 - kopie

In Halle stapten we over op de stoptrein richting Leipzig Hbf, heel veel tijd hadden we niet om onze lege magen te vullen en besloten we dit uit te stellen tot Leipzig Hbf.  Na een klein uurtje in een te warme airconditioning missende DDR-dubbeldekker bereikten we Leipzig Hbf, een gigantisch kopstation met een paleisachtige stationshal. Voordat we de stationshal gingen verkennen voor een supermarkt moesten we iets gaan bekijken wat onze aandacht trok. Bij het binnen rijden van Leipzig Hbf zagen we een collectie oude treinen staan, welk natuurlijk even van dichtbij bekeken moest worden.  Op een afgelegen perron stonden diverse locomotieven van de Deutsche Reichsbahn (Spoorweg maatschappij van Oost-Duitsland) en een treinstel. Na dit bekeken te hebben vonden we een Lidl in de stationshal en kochten we brood, bier en worst voor de komende uren en ons ontbijt. Tijdens onze reis naar Dresden Hbf nuttigden we onze maaltijd van knakworst-achtige worsten, brood en lauw bier. Het vervelende van die worsten is dat ze verpakt waren in een glazen pot en deze niet in de smalle prullenbakjes bij de zitplaatsen. Gelukkig konden we ze kwijt op het perron in Dresden Hbf. Hier namen we ruim de tijd om de trein te halen en konden we nog een Bradwurst en een koud biertje nuttigen. De reden dat we wat langer bleven hangen op Dresden Hbf was de simpele reden dat we een overnachting hadde in Krippen, één van het laatste dorpen met een station voor de Tsjechische grens. Een dorp, waar van wij vermoede, dat het er best saai kon zijn. Nadat we Krippen bereikt hadden en onze overnachtingsplaats hadden gevonden. Onze overnachtingsplaats was een pension met een omgebouwde garage waar bedden in geplaatst waren. Douche en toilet waren in de schuur en op het veranda mochten we bier drinken uit de koelkast zolang we betaalde in het daarvoor bestemde potje de volgende ochtend was daar ook ontbijt. Tijdens het nuttigen van een aantal biertjes. Tijdens het nuttigen van het bier hadden we een fraai uitzicht over de spoorlijn en de Elbe.

IMG_2538

Na een ontbijt van witte kaisersbroodjes, smakeloze kaas en slappe thee liepen begaven we ons naar het station om de trein richting het Tsjechische Děčín waar we een overstap hadden op de intercity naar Praag.  Het grootste genot van de Tsjechische treinen is dat je over genoeg frisse lucht kan beschikken door het raam te openen en er, toen destijds, coupés waren voor de tweede klasse. Tijd voor een aanschaf van een vervoersbewijzen hadden we niet en kochten deze bij de conducteur. De route hadden we nog geen jaar geleden afgelegd op onze reis naar Roemenië en Servië. Veel was er niet veranderd alleen we het landschap niet onder een grauw wolkendek maar met zon dit keer. In Praag hadden we een riante overstap op onze RegioJet richting Ostrava. Tijd genoeg om de plaats reserveringen voor de nachttrein Košice – Praag aan te schaffen en ons zelf te voorzien van Tsjechische Kronen. Na een snelle simpele lunch besloten we de tijd te doden door wat te gaan treinspotten. Niet veel alter zagen we onze trein arriveren in Praag en zou na ongeveer een uurtje weer terug komen te vertrekken naar Ostrava. RagioJet is een private vervoerder welk oppen acces treindiensten aanbied in Tsjechië, ten des tijds, met concurrerende prijzen en service. Koffie, thee en water waren gratis voor handen en tegen kleine vergoedingen kon je aan een chocoladereep, croissantje en sap komen. In de RegioJet raakten we aan de praat met een jonge man welk ons een kleine introductie gaf van Ostrava en niet heel veel verder kwam dan een kleine geschiedenis en een  straat met uitgaansgelegenheden.  We arriveerden op tijd in Ostrava en we werden verwelkomd door een enorm betonnen station met een interessante indeling welkw at onderhoud kon gebruiken. Al snel vonden we de trams en gingen we naar ons hotel.