Uiteraard werden we in Irkoetsk opgewacht en nog op het perron vonden we onze chauffeur, coureur eerder. Hij leidde ons naar zijn auto welk voor het station geparkeerd stond. Toen we bij zijn auto aankwamen slaakte hij een zucht dat er geen parkeerbekeuring was uitgeschreven, want het leek dat hij uit haast zijn auto zomaar ergens had geparkeerd. Toen ik in zijn, opgewaardeerde, auto in wilde stappen werd ik verrast door de bestuurdersstoel. “I have bought it from Japan so the stear is on the wrong side.” Verklaarde hij toen hij de achterklep dicht smeet. Onderweg merkte ik op dat het misschien niet heel handig zou zijn geweest om een auto te importeren uit een links rijdend land. Toen hij de stadsbus voorbij wilde diende hij eerst in zijn geheel de links liggende rijstrook op te gaan, nu was dit op de brug over de Angara en zijn de banen van het toekomend verkeer gescheiden met een betonnen railing. Na een minuut of zeven arriveerde we bij het reisbureau welk ons hier begeleide. De gevel had eerder iets weg vaan een erotische aangelegenheid met de roze gevel en ramen voer geplakt met advertenties, welk wel reisbestemmingen lieten zien. We konden hier even wachten of Irkoetsk al vast gaan verkennen want de boot naar Listvjanka vertrok aan het begin van de middag.
Na een korte tour kwamen we weer terug bij lovely Tours, onze chauffeur was even weg maar kwam geruim op tijd om ons naar de boot te brengen. Parkeren was niet zijn beste punt want de bedrijfsleidster van Lovely Tours kon zijn parkeer kunsten, blijkbaar wederom, niet waarderen. Met een sportieve rijstijl bracht hij ons naar de haven en regelde daar voor ons de kaartjes voor de draagvleugelboot naar Listvjanka. Volgens de chauffeur moesten we nog een halfuurtje wachten en wij konden ons wel redden. Sportief verliet hij de haven met zijn auto. Na het nuttigen van een ijsje, Rusland is een ontzettend goed ijsjes land, verscheen de boot al aan de horizon. Nadat de passagiers uitgestapt ware konden we aan boord. Eigenlijk het zelfde als de oude Connexxion draagvleugelboot tussen Amsterdam en Velsen alleen zonder in te checken en geen groene stoeltjes en boot. Ook was het dragen van een heupgordel niet verplicht en je kon gewoon vrij rond lopen tijdens de vaart, er werden zelfs versnaperingen verkocht. De vaart ging naar Listvjanka aan de monding van de Angara en omdat het een enkele kilometer over het Baikal meer voer kon deze vaart alsnog verkocht worden als een vaart over het Baikal meer. Dat de gordels verplicht waren in Amsterdam was geen toeval, het Noordzeekanaal is een stuk drukker bevaren dan de Angara en de golfslag is daar door ook minder en dus veiliger om je te verplaatsen op de boot. Na een uurtje varen arriveerden we in Listvjanka en werden we opgewacht door onze gastvrouw in Listvjanka. Bij haar verbleven we tweedagen in haar Bed and Breakfast. We checkte in, kregen een rondleiding en informatie over wat er te doen was in Listvjanka en waarom zij, en haar man, zo van deze regio hielden. Ze probeerde uit te leggen waar de naam Listvjanka vandaan kwam. De naam Listvjanka is afkomstig van een boom, alleen wist ze de Engelse naam voor deze boom niet. Maar door en hint dat het hout van die boom hard werd naarmate het meer water absorbeerde en hierdoor gebruikt werd voor de fundering van Sint Petersburgs was al genoeg voor mijn vader om de Nederlandse benaming van deze boom te noemen. Listvjanka was vernoemd naar de Lariks Gelukkig hadden ze slechts Engels als gemeenschappelijke taal en waren ze beide er niet vloeiend in en zo bleef mij een uren durend gesprek voer planten en tuinen bespaard.
Die namiddag en avond gingen we Listvjanka verkennen, en al redelijk snel waren we klaar want zo groot is Litsvjanka niet. Het is gewoon een lint dorp aan een doodlopende weg met veel datsja’s, Russische vakantiehuisjes en wat basis behoefte als een postkantoor, winkel en een busstation met aanlegsteiger voor de draagvleugelboot. Na een aantal eker heen en weer gelopen te hebben heb je Listvjanka wel gezien, alleen het probleem van Listvjanka is, is dat het ongeveer zeven kilometer lang is. Niet dat we de volledige zeven kilometer op en neer hebben gewandeld maar wel genoeg om er achter te komen dat het postkantoor minder goed onderhouden was dan menig dtasja. Tegen de avond kwamen menig kleine motorbootjes het strand op gevaren en werden er emmers met vis, Omoel, uitgeladen en richting de dtasja getransporteerd. Hier roken ze de vissen en brengen ze aan de man in de voortuinen. Die avond kochten we twee gerookte vissen en nuttigde deze op het kiezelstrand van Listvjanka. Eigenlijk is Omoel niet heel bijzonder, het smaakt gewoon naar gerookte vis en volgens de reisgidsen is het een typische Trans-Siberië belevenis. De avond er voor waren we vroeg naar bed gegaan, niet dat ik heel moe was maar mijn vader had, in tegenstelling tot mij, niet heel diep geslapen in de trein, en het voordeel was dat je de volgende dag vroeg op was om de omgeving verder te gaan verkennen.
Onze Bed and Breakfast lag aan een zij weg van de hoofdweg welk Listvjanka met het Baikal meer scheidde. Om te kijken wat er landinwaarts ge beleven viel liepen we die ochtend de straat uit. Langs de weg stonden Izba’s, Russische houten huizen, omringd door hoge hekken om de eventuele beren, wolven en lynxen buiten te houden. De ene was beter onderhouden dan de anderen en bij sommige was duidelijk te merken dat het gebruikt werd als Bed and Breakfast. Naarmate we verder liepen werden de kaveldichtheid dunner en de kwaliteit van de weg werd duidelijk minder. Op een gegeven moment besloten we maar om terug te keren om de zuidelijke kant van Listvjanka te verkennen. Heel veel was daar ook niet te zien. De weg liep naar een groot hotel complex met daar achter weer de nodige Datsja’s. Blijkbaar investeren grote vastgoedinvesteerders lustig er op los in Listvjanka want tussen de kleine, en soms ingestorte, datsja’s verrezen middelgrote smaakloos glimmende hotels. De weg liep verder omhoog het bos in en veel zou er niet zijn, erg mooi was het ook niet en we besloten weer terug te lopen richting de hoofdstraat. Kochten twee Omoel en Kwas bij iemand en nuttigde dit op aan de rand van het Baikal meer. Op het Baikal meer zagen we regenwolken ontstaan en toen we uitgekeken waren op de Baikal Markt in Litsvjanka begon het te regenen.
Na de regenbui trokken we er weer op uit. We hadden van de Bed and Breakfast begrepn dat de zomer van 2013 tot nu toe ontzettend koud en nat was. Noormaal lag de temperatuur hoger en de neerslag beduidend lager. Dit keer vertrokken we richting het noorden van Litsvjanka, althans we gingen naar het deel dat ten noorden lag van de Bed and Breakfast. Heel ver zouden we niet gaan want Listvjanka is maar liefst een kilometer of vijftien lang. Onderweg werden we getrakteerd op grote imposante bouwsels met smaak loze te grote Duits auto’s en heel veel borden dat verwezen naar overnachtingsplaatsen, of wezen naar voormalige overnachtingsplaatsen. Want menig bord was al verkleurd of hing scheef. We besloten niet bij zo’n kasteel van wansmaak te gaan eten maar gingen, op aanraden van het Bed and Breakfast, naar een ger waar men lokale gerechten serveerde, toch keek ik ontzettend uit om zo snel mogelijk de maaltijd te nuttigen en de benauwde ger te onvluchten. Na een heerlijke maaltijd kon ik eindelijk de frisse Siberische regenlucht tegemoet. We wandelde nog wat meer in Listvjanka, kochten kwas en Omoel en nuttigden dit met uitzicht op het Baikal meer, waar boven een onweersbui in aantocht was en zo nu en dan een inslag in het meer. We besloten om terug te gaan in de hoop de bui voor te zijn maar desondanks werden we overvallen en maakte ik zorgen dat mijn vaccinatieboekje niet doorwerkt werd om moeilijke vragen in China te voorkomen.
