De volgende ochtend wandelde ik naar het station. Het hostel bood geen ontbijt opties en dus diende ik te doen met een duur broodje Goudse kaas bij de kiosk op het station van Chur. Ik had nog een goede vijftig minuten voordat mijn trein naar Landquart vertrok. Deze tijd besloot ik te benutten met het fotograferen van diverse treinen van de Rhätische Bahn. Na wat leuke foto’s en video’s genomen te hebben nam ik de trein naar Landquarrt. De smalspoortreinen van de Rhätische Bahn voelden een beetje duplo achtig aan. Het had iets hol en bonkig, ze hadden dan wel weer een hoog plafond met grote ramen zodat je optimaal kan genieten van het Alpen landschap. In Landquart stapte ik uit om een uur op dit station rond te brengen.
Na een uurtje treinen vastleggen nam ik de trein richting Klosters, ik wilde het rondje vanuit Chur maken via Klosters, Davos en Filisur. Omdat ik de trein naar Scuol had diende ik in Klosters voer te stappen. Tot die tijd was het genieten van het Zwitserse landschap. De trein kronkelde langs rivier in het dal. Mooie vergezichten zaten er niet in, maar de bergen in de nabijheid deed je ontzettend nietig voelen. Na Schiers begon het traject om hoog te gaan en sporadisch kreeg je een glimp van een prachtig uitzicht over het dal. Helaas was merendeel van de route gehuld achter een rij dennenbomen Grote delen van het traject zijn uitgevoerd in enkelspoor, wat het voordeel heeft dat er geen tegentrein het uitzicht kan verpesten. Omdat ik niet wist waar ik precies moest overstappen besloot ik in Klosters uit te stappen bij Klosters Dorf en niet bij Klosters Platz.
En dat bleek een vergissing. De trein naar Davos stopte niet in Klosters Dorf en sloeg deze gewoon leuk over. Ik had blijkbaar een vergissing gemaakt op mijn rondje Graubünden. Na het raadplegen van de informatie op het station ontdekte ik dat er geen trein was van Klosters Dorf naar Davos. Ik diende eerst richting Klosters Platz te reizen. Dus besloot ik te wachten op het station voor de volgende trein. Klosters Dorf gaf me voor het eerst een Zwitserland gevoel. De rust met het geluid van geloei en de bekende koebel en natuurlijk de geur van koeienmest en gemaaid gras. Dat er af en toe een trein stopte en hier bij de overweg blokkeerde wat geen irritatie opleverde bij automobilisten. Zwitserland is gewoon af en Nederland heeft nog een lange weg te gaan met de opgefokte automobilisten..
In Klosters Platz had ik een goede driekwartier overstaptijd op de trein naar Davos. Het vreemde is dat Klosters Dorf groter klinkt dan Klosters Platz maar toch bleek dit anders te zijn en dat verklaarde ook mijn overstap fout van zojuist. Wanneer de trein vertrok naar Davos werd ik getrakteerd op schitterend uitzicht over een dal, welk helaas zo nu en dan werd onderbroken door een rij naaldbomen. We bereikten Davos vrij snel en ik stapte uit samen met vermogende bejaarden. Deze bejaarden werden weggevoerd in een taxi of namen plaats in het stationsrestauratie. Ik besloot om Davos te verkennen maar had geen zin om in deze hitte Davos te verkennen, daarnaast had ik al een uur verspild en wil ook nog de lijn Chur – Arosa doen aan het begin van de avond. Ik nam maar plaats in het stationsrestauratie bij de bejaarden. Het viel mij op dat de vrouwen voornamelijk hun man aan het lijntje hielden door hem een biertje of een duurder broodje te nemen. Ik snap het ook wel want ik betaalde voor een flesje ijsthee en een soort van saucijzenboordje omgerekend 11 euro.
Voordat ik de trein naar Filisur nam, nam ik nog even een kijkje bij de toeristen informatiepunt. Ik ontdekte dat ik eigenlijk nog niet zo heel ver van Chur af was. Aan de andere kant van de bergen lag Arosa al. Des ondanks ben ik al een flink aantal uur onderweg, natuurlijk komt dit door de onderbrekingen onderweg en natuurlijk de ongelukkige geografie van Zwitserland. De Rhätische Bahn verkocht leuke souvenirs maar om 20 euro te betalen voor een USB stick van 8 GB van een locomotief ging mij wel wat te ver. De rit naar Filisur voerde langs een prachtig dal, en uiteraard werd het uitzicht zo nu en dan onderbroken door een rij naaldbomen. De spoorwegen van de Rhätische Bahn staan bekend om de spectaculaire viaducten, waar je niets van ziet als je in d trein zit. Ik nam het besluit om de volgende keer ik hier werk van ga maken. In Filisur diende ik voer te stappen naar de trein naar Chur. Ik besloot een rijtuig in te stappen en blijkbaar was dat niet de bedoeling volgens de conducteur, het was namelijk het fietsen- en skirijtuig. Ik moest in het rijtuig er naast instappen maar mocht wel door het fietsenrijtuig naar de andere rijtuigen lopen. Bij het uitrijden van Filisur zette ik mij schrap om een glimp van het Landwasserviaduct te aanschouwen. Vanuit Filisur naar Chur komt de trein na een tunnel direct uit op een viaduct over een ravijn. In tegens telling tot andere viaducten is dit ongetwijfeld een die wel de moeite is vanuit de trein want na de tunnel zag je een rivier in de diepte onder je.
De trein bleef stilstaan tussen de weilanden. Na verloop van tijd kwam er een slechte omroep dat de trein defect was en we een rijtuig er uit gingen rangeren even verder op. Natuurlijk was de omroep alleen in het Zwisters dialect, waardoor ik het zelf ook moeilijk kon verstaan. Tot overmaat van ramp zat mijn rijtuig vol met Amerikaanse toeristen die al helemaal geen woord Duits spraken en ik nog aan hun moest uitleggen wat er aan de hand was. Na twintig minuten wachten reed de trein stapvoets verder naar het eerst volgende station. Het was niet echt een station maar een mogelijkheid om goederenwagens te laden en te lossen. We moesten allemaal de trein uit en iedereen liep wat geërgerd en geïrriteerd tussen de sporen door. Het rijtuig werd uit de trein gerangeerd en op het zijspoor gezet. Tijdens het terug samenstellen van de trein begonnen de Amerikaanse bejaarden zich zorgen te maken of ze nog wel op tijd zouden arriveren voor het diner in het restaurant, en of de plaatsen nog beschikbaar zouden zijn als ze later zouden komen.
Door de verkeerde voerstap in Klosters en de defecte trein vond ik het niet meer de moeite om de trein naar Arosa te nemen. De zon was al aardig aan het wegzakken achter de bergen. Ik besloot om een wandelingetje door Chur te maken. Wat nog een aardig stadje was maar niet bijzonder. Mijn mag begon te klagen en ik besloot om op het terras naast het hostel een pizzaatje te eten en een biertje te drinken. Rustig was het niet want de Italiaans talige dienstplichtigen hadden iets te veel bier op.
