Poef, en daar stond je in eens in Moskou. De afgelopen 24 uur zou ik het liefst uit mijn geheugen wissen want ik ben in Leiden geweest, Meppel de nacht doorgebracht in een MacDonalds op, uhm, een luchthaven. Gelukkig dan weer wel in Duitsland maar echt verzachtend was het niet. Gelukkig waren we dan weer wel in Moskou. Buiten de luchthaven stond een wat dikker kalende man met onze naam op een bordje, de wondere wereld van een geregelde reis. Hij leidde ons naar zijn auto en bracht ons via de ring van Moskou en een ongelofelijke verkeerschaos naar ons hotel. Onderweg konden we genieten van menig oververhitte vrachtwagen op de vluchtstrook, bussen zonder panelen of verwijderde motorkappen en de grote welvaartsverschillen die Russen etaleren met hun auto keuze. We checkten in en gingen de namiddag spenderen in het centrum van Moskou. We kochten kaartjes bij het lokale metrostation, in tegenstelling tot Kiev en Minsk had Moskou geen muntjes maar chipkaarten. Na ongeveer een minuut of twintig arriveerden we in een majestueus metrostation en verlieten de ondergrondse om de hoek van het Rode Plein en al gauw hadden we die avond al de nodige monumenten bekeken van Moskou.

De volgende dag stond er een rondleiding op het programma en dienden we te wachten in de lobby van het hotel. Na een kwartiertje wachten arriveerde de gids die ons een ochtend mee door de stad nam. Onderweg naar de metro vroeg hij aan ons wat we wilden zien, gisteravond hadden we al de grootste bezienswaardigheden gezien en hij stelde voor om de metro van Moskou te gaan bekijken. Het eerste metrostation was Komsomolskaja een station gewijd aan grote gebeurtenissen uit de Russische geschiedenis, voornamelijk veldslagen en natuurlijk de Russische Revolutie. Komsomolskaja is niet alleen één van de fraaiste maar ook het drukste station. Gelegen onder drie treinstations komen hier per dag vele tienduizenden reizigers de metro benutten. De volgende station met een noemenswaardige decoratie was Ploesjad Revolutsji, een station geweid aan de vooruitgang in Rusland sinds de Russische Revolutie. Standbeelden van simpele boeren worden langzamer hand arbeiders, soldaten, wetenschappers en medici.  Welk weliswaar in een gebukte houding waren afgebeeld, mede door de dragende boogconstructie van het station. Volgens de geruchten zou de architect hiermee impliceren dat iedereen die de handen uit de mouwen steekt voor de Sowjet-Unie en een gouden toekomst beloofd wordt uit naam van het communisme als nog gebukt gaat onder dit systeem welk in stand wordt gehouden door het Kremlin, waar het station naast ligt.

Na de metrostations was er nog wat tijd voor het centrum van Moskou, en dan met name waar het centrum van de macht zit. Hij vertelde wat voer het Rode Plein en met name de St Basiliuskathedraal.  Nadat ik vroeg of het waar was dat Ivan de Vierde de ogen van Postnik Jakolev, de architect, had uitgestoken nadat hij erkende nog een mooier gebouw te kunnen. Moest hij wat ongemakkelijk lagen en ontkende dit verhaal, mede omdat Postnik Jakolev later nog andere gebouwen had gebouwd en dat zou moeilijk gaan als je blind bent.      Via het GOEM en het Russisch Historisch Museum kwamen we aan bij een bronzenplaquette wat het middelpunt van Rusland bleek te zijn, althans alle afstanden van en naar Moskou werden op dit punt gebaseerd. Veel toeristen lieten zich er grag op fotograferen en al helemaal als je vergezeld kon worden door een Stalin acteur en een acteur die Lenin voorstelde alleen was Lenin iets te dik. De omgeving in deze hoek van het Rode Plein wordt Kitaj-Gorod genoemd, het eerste wat in mij opkwam was een Russische variant van China Town, helemaal zeker wist hij waar het vandaan kwam maar het had niets met China te maken maar met een oude middeleeuwse vestiging. Naast Kitaj-Gorod  ligt het Bolsoj theater. War de buste van Karl Marx pontificaal voor het theater staat. Na een klein verhaaltje hier over begaven we ons naar Arbat, een beroemde straat in Moskou. Als je van het Bolsoj-theater naar Arbat loopt loop je langs het huis van Arseny Morozov, een villa in Moorse stijl gebouwd aan het eind van de negentiende eeuw. Het verhaal gaat dat na het voltooien van het huis de moeder van Arseny had gezegd dat nu niet alleen zij wist dat hij gek was maar heel Moskou, mede hierdoor werd het huis in de literatuur “het huis van de gek” genoemd en haalde daar de desbetreffende schrijvers voor aan. Nuttige aanvullende informatie voor mensen zonder interesse in literatuur. We liepen Arbat op en neer en kregen veel informatie over de geschiedenis en literaire passages van deze straat en begon me af te vragen wat het nut er van was. Mensen met interesse in Russische literatuur zouden dit weten en de gene die het niet weten er geen interesse in hebben. We namen afscheid in de Aleksander tuinen naast het Kremlin.

Die middag besloten we het Kremlin van Moskou te bezoeken. Kaartjes konden met weinig moeite bemachtigd worden in een stacaravan vlak bij de Troitskaja toren, welk ook de ingang was voor de toeristen. We namen de meest voordelige optie en gingen alleen voor het buiten terrein van het Kremlin.  Bij de poort in de Troitskaja toren staan stond de erewacht zich hevig verzetten tegen de brandde zon en de aantrekkelijke jonge dames die met hun probeerde te flirten, al dus Russia Today. Het buiten terrein van het Kremlin lijkt vrij toegankelijk te zijn en dus besloot een Spaans stelletje de Troitskaja Ulitsa over te steken naar het Senatskaja Ploetsjad, ver zouden ze niet komen een wan toen ze halverwege de straat waren floot een agent hard genoeg op zijn fluitje om hun terug te dirigeren nar waar ze vandaan kwamen.  Heel veel is er niet te zien op het buiten terrein van het Kremlin, er staan een paar belangrijke kerken en paleizen van waaruit Rusland wordt bestuurd, een soort van Haagse Binnenhof, alleen heeft het Kremlin zo her en der nog een monument wat aan vroegere tijden en rampen doet denken, nou ja, rampen? Eerder een klein beetje onhandigheid. De van de 201 ton zware Tsarenklok is een stuk van 11,5 ton afgebroken tijdens het blussen van de stellage om de klok heen, deze stond in de brand en door het temperatuur verschil is de Tsarenklok gebroken. Naast de Tsarenklok staat de Tsarenkanon, een onhandig groot ogend kanon welk, naar waarschijnlijkheid, is gebouwd om de Russische militaire macht te symboliseren eind 16^e eeuw.

De volgende dag stond in het teken van Parka Pabedy, een park gewijd aan de overwinning op Napoleon in 1812 en het Derde Rijk in 1945. Het ide van het overwinningspark kwam boven in de zestigerjaren. We kwamen boven de grond aan de Kutuzovksie Boulevard, een achtbaansweg met op de middenberm een Triomf boog om Ruslands zegen voer Napoleon te eren, gebouwd in de negentiende eeuw was het niet, tijdens het tijdperk van Stalin was de oorspronkelijke boog verwijderd wegens de herinrichting van Moskou. Deze is van eind jaren zestig. Niet ver van deze Triomf boog ligt het park voor de overwinning en is van verre te  herkennen aan de 141,8 meter hoge obelisk met boven op de beeltenis van de Griekse god voor overwinning Nike. Elke tien centimeter hoogte staat voor één dag van de Tweede Wereld oorlog in Rusland, beneden Sint Joris die de draak dode. In het overwinningspark zijn twee exposities ov de Groot Vaderlandse Oorlog. De binnen- en de buitenexpositie. Van wegen het lekkere weer en de beperkte tijd besloten we alleen naar de buiten expositie te gaan waar diverse tanks, vliegtuigen en ander wapentuig tentoongesteld staat uit de Tweede Wereld Oorlogen en latere periodes.

Na het overwinningspark besloten we richting het station te gaan waar we de volgende dag onze trein neer Irkoetsk vertrekt. We pakte de metro richting Komsomolskaja waar het Jaroslavstation om de hoek ligt, samen met het Leningrad- en Kazanstation. Het was nog niet heel makkelijk om de juistte uitgang van het ondergrondse knooppunt voor reizigers te vinden, maar met goedgeluk kwamen we aan de verkeerde kant  van de straat uit en konden we aan de hand va onze positie het Jaroslav station bereiken.  De reden om hier heen te gaan was om te kijken of we het konden vinden mocht onze chauffeur morgen niet komen opdagen. Omdat we nu toch op het Jaroslav station zijn konden we net zo goed de tijd gebruiken voor de nodige foto’s van treinen.