Ik was nog geen twee weken thuis van mijn vorige Interrail en stond alweer op het perron in Amsterdam op de trein naar Berlijn te wachten. Vanuit mijn vorige reis vond ik dat ik genoeg ervaring had opgedaan om zonder aarzeling een tweede reis te maken en vond een ontzettend goed excuus om een tweede reis te maken. De nachttrein van Berlijn naar Malmö, via Sassnitz en Trelleborg. Nou ja, het zijn geen instap en uitstap stations.
Even na tien uur ’s avonds arriveerde er een klein treintje op de diep gelegen sporen van Berlin Hbf. Een locomotief met drie rijtuigen. We konden instappen en ik nam plaats op de plaats die ik had geboekt. We verlieten Berlijn onder het genot van een onweersbui in het oosten. Toen het onweer en de noordelijke buitenwijken van Berlijn verdwenen waren kwam de conducteur langs, een kleine dikke man met een klassieke politiesnor. Hij sprak alleen Duits en dat was een probleem in een trein met overwegend Zweden aan boord. Voor mijn coupé vertaalde ik zijn verhaal vanuit het Duits naar het Engels. We zouden rond 01:30 arriveren in de haven van Sassnitz, daar bleef de trein staan tot we aan boord van de boot konden gaan. We bleven in de trein en tijdens de overtocht dienden we de trein te verlaten. Om 06:30 werden we gewekt en konden we nog ons ochtend ritueel houden. Hij hoefde geen verdere hulp met het vertalen van zijn verhaal in de trein.
Ik werd wakker toen de trein tot stilstand kwam in de veerhaven van Sassnitz. Draaide mij om en sliep een paar uur verder door tot ik wakker werd om het toilet te bezoeken. Er stonden al auto’s en vrachtwagens te wachten op de parkeerplaats voordat ze de veerboot op konden, ik kon me de ongemakkelijke nachten in autostoelen goed voorstellen uit mijn jeugd en prees mezelf gelukkig dat ik straks weer gestrekt kon liggen. De deur stond open en een frisse zeelucht en het geluid van een krekel kwamen het rijtuig binnen. Slapen in een trein gaat eigenlijk beter als de trein rijdt, niet als de trein stilstaat. Het is een vreemd gegeven maar ik sliep in deze trein minder goed dan welke nachttrein hier voor. We werden op tijd gewekt voor om ons ochtend ritueel in te zetten. Nadat de auto’s geladen waren was het tijd dat de trein de boot op werd gedrukt en onder veel belangstelling rolde de rijtuigen de voorboot op en werden vast gezet in het ruim van het schip.
We diende de trein te verlaten via een klein smal perron en een aantal dekken naar boven te lopen om op het dek voor de reizigers te komen. Het is eigenlijk een gewone veerboot met alle faciliteiten die je er op verwacht, inclusief een te duur ontbijt. Een veerboot is eigenlijk saai. De zee is immers niets meer dan een saaie horizon waar niets gebeurt, het interessante vindt plaats onder je wat je niet kan zien. Ik snap mensen niet die het leuk vinden om op een boot op zee te zijn. Het verveelde snel en ik had nog en goede twee uur te gaan en kon pas een half uur voor aankomst terug naar de trein, maar dat bleek ander te liggen. Het treindek was gewoon geopend en al doende installeerde ik mij in de trein om verder te slapen. Ik was niet de enige met dit goede idee. Verderop hoorde ik iets Russisch. Ik pakte nog een uurtje slaap met het gedreun van de boeg die golven doorbrak in het donkere ruim van de veerboot. Ik werd gewekt door de omroep en de lampen die beneden aangingen en al snel kwamen de treinreizigers en vrachtwagenchauffeurs naar beneden.
Het uitladen van de boot duurde even. Eerst dienden de vrachtwagens het schip verlaten te hebben voordat de unimog de trein er uit kon halen. Langzaam rolde de rijtuigen, onder luidgebonk, de boot uit en werden opgesteld op een opstelspoor. Het duurde even voordat er een locomotief voorkwam en we de weg van Trelleborg nar Malmö vervolgede. Toen we vertrokken duurde het een half uur voordat we het Centraal Station van Malmö binnen liepen. Het station had ergens iets weg van een tropisch zwembad, waarom weet ik eigenlijk niet. Ik zocht de bus op die ik moest hebben om richting mijn hostel te komen. De bus vinden was nog het makkelijkste, de juiste halte was nog wat uitdagender. De Zweedse klanken waren mij nog onbekend en zodoende had ik niet door dat ik de juiste uitstap halte oversloeg. Ik stapte drie haltes te ver uit en nam de zelfde buslijn terug en hield het display goed in de gaten waar de naam in letters op stond.
Ik ging Malmö ontdekken met het gratis plattegrondje wat ik gekregen heb van het hostel. Ik had geen idee wat te doen en ben maar op goed geluk de stad in gelopen. Malmö is niet heel erg bijzonder, een oude stad met leuke oude gebouwen en architectuur maar niet uitgesproken. Toch kon ik mij de middag er goed vertoeven al zat er een uitgebreide lunch er niet in wegens de prijzen in de restaurants in Zweden, nu was de temperatuur ook aangenaam genoeg om met een simpel broodje in het park door te brengen.
Tegen etenstijd besloot ik richting het centraal station te gaan om een goedkope avond maaltijd te vinden. Op de vertrek borden zag ik de nachttrein naar Berlijn aangekondigd staan en besloot deze vast te leggen. Nadat de trein vertrokken was zocht ik een goedkope kebab op als avond eten en bleef even hangen op het station om een aantal treintjes vast te leggen en werd gecharmeerd door de X2000 van de Zweedse spoorwegen en kon niet wachten om deze trein uit te proberen.
