Ik kon redelijk lang uitslapen want mijn trein vertrok pas in de middag naar Graz. Op mijn gemak besloot ik maar richting het station te reizen en nam de eerst volgende tram richting het station. De trams in Innsbruck zijn tweerichtingtrams en hebben daarom deuren aan beide zijde van de tram. Dat dit onhandig is voor blinden bleek toen ik een blinde man tegen kwam in de tram. Hij zat vlak bij de bestuurder die hem vertelde aan welke kant hij uit diende te stappen, want dat verschilt ook per halte. Dat ze elkaar bij naam kende wees er op ze elkaar kenden en het personeel behulpzaam was. Na een lunch op het station werd mijn trein aangekondigd. Zonder vertraging arriveerde de trein uit Zurich richting Graz. Verwacht geen spectaculaire Zwitserse panorama rijtuig foto’s want ik reis tweede klas. De rit ging door de Alpen was prachtig maar begon toch wel snel te vervelen. Tegen de avond arriveerde ik in Graz en zocht mijn  hotel op. Die avond maakte ik een klein rondje door het uitgestorven Graz.

De volgende dag maakte ik wederom een rondje voordat ik de trein richting Wenen nam. Graz heeft iets dufs, het voelt als een Nederlandse provinciestad aan. Ik was opgelucht toen de trein Graz verliet en we richting Wenen vertrokken. Aan het eind van de middag arriveerde de trien op tijd in Wenen, nog op het Westbahnhof. In kocht een 48 uurs kaartje voor het openbaar vervoer in Wenen en reisde met de metro naar mijn hotel. Ik zat te kijken wanneer de trein van Moskou in Wenen zou arriveren en ontdekte dat die over driekwartier zou vertrekken naar Moskou. Ik besloot om snel af te reizen naar Wien Westbahnhof om deze trein vast te leggen. Uiteraard heb ik deze net gemist maar besloot om de avond door te brengen op het station voor de nachttreinen en in het bijzonder de nachttrein naar Boekarest.

De volgende dag ging ik Wenen in en begon bij het Stephansdom. Eigenlijk was dit duidelijk op de kaart van de Weense metro aangegeven. Ik kwam boven de grond in een drukke wandelstraat met chique winkels aan weerszijde. Het was even zoeken waar die kerk nou precies stond en vond hem te midden van de vele negentiende-eeuwse appartementsgebouwen die het centrum rijk is. Na wat rond te dolen kwam ik uit op de Kärntner Ring uit en wandelde hier over heen en weer. Genietend van de oude prachtige gebouwen en de toch wel opmerkelijke oude trams die hier rond reden. Ik besloot maar om in zo’n oude tram te stappen zonder duidelijk doel waar heen. Uit eindelijk bereikte ik het eindpunt, een beetje een obscure buurt. Ook niet echt mooi en nam dus de zelfde tram weer terug richting het centrum alwaar ik uitstapte bij het operagebouw. Al snel kwamen er ronselaars voor klassieke concerten op me af gekleed als Mozart zelf om mij te overtuigen naar het concert te gaan met een leuke aanbieding. Ik bedankte en werd 30 meter verder weer aangesproken voor exact het zelfde, alleen was zijn concert unieker. Ik bedankte en ging verder. Hij had wel beet bij een ouder Amerikaans echtpaar en weet niet of zij nou echt een klassiek concert kon bezoeken.

De middag bracht ik door in de Volksgarten en de Rathauspark. Het was eigenlijk te warm om in de zon te lopen over grote pleinen en smalle straatjes. Ik besloot na de rust in de schaduw in het park, welk heerlijk rustig was, weinig mensen en de mensen die er waren lieten geen troep achter en waren niet luidruchtig, een restaurant op te zoeken voor een avondmaal en een bier. Natuurlijk at ik die avond schnitzel. Na bijna twee weken reizen was ik best moe. Veel warme nachten in hostels gehad en ik liep op inmiddels versleten wandelschoenen rond. Ik besloot om vroeg terug te keren naar het hotel. Nog twee nachten dan was ik thuis.